De Wereld van Witte de With – Gepubliceerd in De With 2009

De eerste keer dat ik het werk van Michael Johansson zag was bij galerie Ramakers in Den Haag. Joncquil had zijn werk gezien in de Supermarket Art Fair in Stockholm en nodigde Johansson uit  met hem te exposeren. De tentoonstelling was gebaseerd op monochromie en het gebruik van bekende objecten die van betekenis veranderen. Waar Joncquil echter een barokke fantasiewereld liet zien in zijn monochrome schilderijen in olieverf waren de beelden van Johansson minimalistisch. De hiervoor gebruikte voorwerpen van verschillende industriële materialen zijn allen herkenbaar als voorwerpen die ooit een functie hadden. Ze zijn op vorm en kleur gesorteerd om bijvoorbeeld een monochrome kubus te vormen, of een abstract reliëf waarmee een rechthoekig vlak wordt gevormd: de voorwerpen zijn opeens een middel om tot een ander doel te komen.

Het werk dat Johansson verder laat zien is  niet alleen monochroom: Hij maakt ook abstracte kleurcomposities met grote geometrische massa’s waarin met kleur wordt gewerkt. Hij heeft kleurige muurcomposities die elementen in een wand accentueren op diverse plaatsen uitgevoerd. Op een verrassend vindingrijke manier worden delen van meubels of bouwelementen hierin opgenomen. De resultaten suggereren ook een betekenisvolle plaats in de ruimte en gaan dus een verhouding aan met architectuur, vaak van woningen. Hierin zit een bepaalde logica: de elementen die Johansson gebruikt komen bijna allemaal uit huiselijke omstandigheden en zijn gebruikt in dagelijks leven: thermoskannen, afdruiprekken, koelkastdeuren en zelfs hele meubels die op kleur gecombineerd worden. Er is altijd wel een element te vinden dat intimiteit uitstraalt door de primaire en onnadrukkelijke aard van de functies die het voorwerp heeft gehad. Dit klein-menselijke element dat tot grote abstracte kunst leidt geeft een prettige spanning die snel aanspreekt.
Heel mooi zijn de transparante werken: draadmeubelen of modernistische lichte meubelen die met verschillende transparante plastic flessen zijn opgevuld tot etherische ruimtes die bijvoorbeeld ook met de witte reliëfs gesuggereerd worden.

Een aparte status hebben de modelkits: het zijn werken die uit onderdelen van gebruiksvoorwerpen bestaan. Die onderdelen zijn met elkaar verbonden op een manier die in modelbouwpakketten wordt gebruikt. Doordat de functies van de onderdelen niet direct herkenbaar zijn, de basisvorm van de modelkits ook nogal minimalistisch oogt en alles in één kleur is gespoten werken de modelkits als abstracte wandsculpturen. Bij nadere beschouwing herken je de onderdelen van een bed, een boot of een fiets die je zou kunnen bouwen tot iets wat bijvoorbeeld geen fiets is, maar het model van een fiets.
De kunstenaar zelf zegt dat  hij geïnteresseerd is in verdubbelingen van vormen en in het naast elkaar zetten of zelfs omzetten van bekende naar onbekende objecten. In zijn werk verandert hij daartoe de context van een gebruiksvoorwerp waardoor dat een andere nieuwe functie krijgt in een geheel dat ook zelf een functie suggereert. De geest van voormalig gebruik van voorwerpen blijft om die nieuwe werken hangen en dezen verbeelden zo misschien de onregelmatigheden in het leven waardoor de kunstenaar zich laat inspireren. In Rotterdam zal Johansson locatiewerken maken op verschillende plaatsen.